मुक्तक

त्यै टुङ्गोमा बसी मैले,त्यै ढुङ्गामा हेरें,
आफ्नो मुटु-कलेजोलाई शयपल्ट रेटें ।

वैगुनीलाई गुनले मार्नु भन्ने उखान सम्झी,
तिम्रो नाउँ राखी, मैले आफ्नो नाउँ केरें ।।
०००००००००००००००००००००००००
गाउँघरमा झर्के थाल र करुवा छैनन् अब
खेतबारीमा फापर-कोदो नरुवा छैनन् अब ।
मोबाइलमा घन्टी बज्छ,मादल बज्न छोड्यो,
पहाड खनी मोटर कुदे, जरुवा छैनन् अब ।।
००००००००००००००००००००००००
जून देख्दा तिम्लाई मैले अँधेरीमा सम्झें,
प्यास लागी पानी प्यूँदा पधेँरीमा सम्झे ।
कस्तूरीले विनाजस्तै,सिर्जनाले स्रष्टा
मनकी धून तिम्लाई मनकै मझेरीमा सम्झें  ।। 
००००००००००००००००००००००००
भुवा बोकी रहर आयो,सिमलघारीबाट,
बतासमा सुवास आयो पीपलबारीबाट ।
इशारा नै काफी हुन्छ,कुरा बुझ्नु आफैं ,
बाडुलीमा मिस्कल आयो हिमालपारिबाट  ।।
०००००००००००००००००००००००
फेरि यसपटक आफू जन्मिएको पहाड घुमेर आएँ,
दही-मोही र घिउ देख्न छोडेका ठेकी-हर्पे सुँघेर आएँ ।
बाँझो खेतबारीका रित्ता गह्रामा पाउनु नै के थियो र ?
वेदनाको कुटो-कोदालोले आफ्नै छाती खनेर आएँ ।।
०००००००००००००००००००००००००००००
मादल पनि बज्न छोड्यो, गाजल लाग्न छोड्यो,
बैकिनीको जङ्गलमा काफल पाक्न छोड्यो ।
रोएजस्तो लाग्छ विहान,जागेजस्तो चिहान
 कुन दशामा नेपाल पर्यो? हिमाल हाँस्न छोड्यो ।।
००००००००००००००००००००००००००००००००
कैले सोझो कैले बाङ्गो जँड्याहाको खुट्टा
दायाँबायाँ भन्नुमात्र एकै नम्बर जुत्ता
संसदको मखिबुट्टे सबाल-जबाब भन्नु
दम्पतीको मायापिर्ती काट्टोछिनो ठट्टा ।।
००००००००००००००००००००००
यो मनलाई बलियो राख्न बदामले पोस्नु्पर्छ,
अगुल्टोझैं बाल्नुपर्दा,  फलामले ठोस्नुपर्छ ।
विश्वासिलो कहाँ हुन्छ ? जतासुकै दौडिहाल्छ,
घोडाजस्तो यो मनलाई  लगामले कस्नुपर्छ ।।
००००००००००००००००००००००००००००
शहर छोडी यो मन जान्छ,गाउँको बजारमा,
जूनजस्ती उनलाई भेट्न तारा हजारमा ।
 ऐना हेर्दै टीको टाँस्ने खोटो लगाएर,
आफैंलाई टाँसिदिउँ कि तिनको निधारमा ।।
०००००००००००००००००००००००००००
जूनमा हेर्दा साह्रै राम्री रातो खनिउँजस्ती,
घाममा हेर्दा गोरीगोरी सेतो उनिउँजस्ती ।
लिङ्गे पिङको लठ्ठाजस्तो खुट्टा  बोकी फिर्दा,
मेरी माया लाग्छ मलाई तातो पुनिउँजस्ती ।। 
०००००००००००००००००००००००००००
खानी खोलो फर्काएर घट्ट घुमाउँजस्ती,
आखाँभरी लालीजोवन चट्ट सजाउँजस्ती ।
कोही मलाई सोधिदेऊ,जन्मभूमि कस्ती ?
सेतो कमल फुल्ने सँधै शुद्ध तलाउजस्ती ।।
०००००००००००००००००००००००००
लाजवन्ती बोटलाई फकाउँ-फकाउँ लाग्छ,
हिर्दयकी बिस्कुनलाई उठाउँ-उठाउँ लाग्छ ।
सोचेजस्तो कहाँ हुन्छ? कुरो पर्यो उल्टो,
आजभोलि मलाई पनि छँटाउँ-छँटाउँ लाग्छ ।। 
०००००००००००००००००००००००००००
मैले आँगनमा सुकुमार हिमाल खुलेको देखें
मनभित्र लाखौं निरुत्तर सबाल डुलेको देखें
आँखा खराब हो कि लोकतन्त्रको भाका फेरियो ?
मैले त दलदलमा दलालीका कमल फुलेको देखें ।।