कविता

सर्पले भ्यागुतोजस्तै साँझले जब निल्दछ ।
जगाई बासको आश एउटा दीप जल्दछ ।।


भीष्मको शरशय्यामा चोट-चिन्ता दुबैसँग ।
मेरो देश सुतेको छ,यो बेला रगताम्य छ ।।

घरैका सन्तति आज आमा बेच्न तयार छन् ।
विदेशी-स्वार्थका लागि आत्मा बेच्न तयार छन् ।।

के खोज्नु अरुमा दोष ? जब मेरै खराब छ ।
भट्टीभित्र कहाँ हो र ?सोचभित्र शराब छ ।।

बाढीमा हेलिंदै बाँस जरा गाड्छ किनारमा ।
मलाई युगले आज भर्यो चेत विचारमा ।।

निराशाहरुको बीच मैले बन्नुछ दीपक
जून्कीरी जसरी बन्छ रातको योग्य शिक्षक ।।